دریا اگر باشد دلت .......

دوستان من کجا هستند...؟ روزهاشان پرتغالی باد...
دلم برای همه چیز تنگ میشه, برای اون همه خاطره ی تلخ و شیرین
نشستن پشت میزای اون مدرسه, کنار اون هم کلاسیا دیگه هیچ وقت تکرار نمیشه.
چه روز غمناکی بود امروز...
باورم نمیشه تموم شد! با بعضی بچه ها هفت سال و با بعضی دیگه لا اقل 3 سال تو یه کلاس بودیم!
هیچ وقت به اومدن چنین روزی فکر نمیکردم.
اینهمه عکس و فیلمی که گرفتم بازم دلتنگیمو جبران نمیکنه.
هنوز سه ساعتم از جداییمون نگذشته...

وای خدای من!
چه دوستای خوبی بهم دادی, هیچ وقت فراموششون نمیکنم.
همه شونو زیر سایه ی امام زمون محافظت کن! ایشالله همشون موفق بشن!

ای کاش سال پیش دانشگاهی هیچ وقت تموم نمیشد با دبیرای ناب و پاک و کم توقع و متواضع و مهربون و زحمت کش و دوست داشتنیش, با دلهره های قشنگش که البته هنوز هم همراهمونه! با زنگایی که نصف بیشتر کلاس جیم زده بودند با اون مراسم پیتزا خوریش با ...
یادش بخیر!

خدا حافظ همین حالا
            همین حالا که من تنهام
            خدا حافظ به شرطی که
            بفهمی تر شده چشمام...