دریا اگر باشد دلت .......

نگاهی گذرا به تاریخچه و اعتقادات انحرافی فرقه ی ضاله ی صوفیه

حجه الاسلام والمسلمین احمد عابدی

در صدر اسلام پیروان رسول خدا-صلی الله علیه و آله- با نام های مسلمان، زاهد، عابد، صحابه و شیعه شناخته می شدند.اما واژه ی صوفی از قرن دوم هجری پدید آمد. عده ای که خود را از جامعه و سرنوشت مسلمانان کنار کشیده بودند به نام صوفی شناخته شدند.

اینان سابقه ای زیاد دارند.در زمان جنگ های اسپارت در یونان باستان ، آنان که شهامت جنگ را نداشتند به گوشه نشینی پرداختند و از جنگ رفتن فرار کردند.

صوفیانی که در عالم اسلام پدید آمدند تحت تاثیر رهبانیت مسیحی و ریاضت های غیر شرعی مرتاضان هندی بودند.

اولین « خانقاه» را یک معمار مسیحی مصری برای ابو هاشم صوفی در کوفه ساخت.معمولا این صوفیان در برابر ائمه ا اطهار(ع) موضع گیری می کردند.

تصوف دارای فرقه های بسیار زیادی است. آنچه در غرب ایران شایع است فرقه ی اهل حق، نقشبندیه، قادریه و بکتاشیه است که  غالبا به مذهب اهل سنت گرایش دارند.

اما دراویشی که در قم یا تهران یافت می شوند غالبا نعمت اللهی بوده و پیرو سلطان محمد گنابادی هستند که وی ادعا کرده است که تصوف را از معصوم علیشاه رکنی فرا گرفته و او شخصی است هندی که از مرتاض های بت پرست تصوف را آموخته است.

سلطان محمد گنابادی در سال 1327 توسط مرحوم آخوند خراسانی (ره) مرتد اعلام شده و مردم او را به قتل رساندند.پس از وی فرزند او ملاعلی نور علیشاه و پس از وی فرزندش صالح علیشاه، قطب دراویش شد که بسیار فرد مفسدی بوده و انسان های بی گناه بسیاری را به کشتن داده است.

پس از او سلطان حسین تابنده معروف به رضا علیشاه، قطب آنان شد که در سال 1371 شمسی از دنیا رفت.وی در زمان طاغوت از طرفداران و مدافعان نظام سفاک پهلوی بود، به طوری که  ارتشبد نصیری رئیس ساواک و اسد الله اعلم از مریدان وی گردیدند.

مرحوم آیه الله مرعشی (ره) در پاورقی های احقاق الحق فرموده:« اینان از عوامل و وابستگان استعمار انگلیس هستند.» اما خود اینان تهمتهای زیادی به آیه الله مرعشی زده اند.

شهید ثانی(ره) در کتاب درایه ی خود فرموده:« صوفیه جعل حدیث را جایز دانسته و به نفع خود حدیث جعل می کنند.»

مقدس اردبیلی (ره) در حدیقه الشیعه قدح صوفیه را نقل کرده و شیخ مفید (ره) رساله ای در مذمت و رد آنان تالیف کرده و شیخ حر عاملی (ره) کتاب اثنا عشریه را در نکوهش اینان به نگارش در آورده است.

دراوش غالبا طرفدار اباحه گری بوده و به شریعت یا احکام فقهی متعهد نبوده و به اسم آنکه طرفدار طریقت و باطن دین هستند ظواهر شرع را زیر پا می گذارند. در مساجد شرکت نکرده ولی در خانقاه که شرکت در آن به فتوای مراجع حرام است شرکت می کنند.

اعتقاد به « سر مگو» یا « وحدت وجود» به معنای غلط آن دارند.حلقه های سماع غیر شرعی تشکیل می دهند و تفرقه در صفوف مسلمانان ایجاد کرده و معتقد به جدایی دین از سیاست می باشند.

26 بهمن  1384  قم المقدسه جمعی از طلاب و فضلای حوزه ی علمیه