دریا اگر باشد دلت .......

سلام به همه ی کسایی که میان و به وبلاگ من سر میزنن.(البته تعداد این افراد را میتوان با انگشت های دست شمرد، بلکه هم کمتر).

محرم هم شروع شد ولی من هنوز هم که هنوزه گیجم.

اصلا باورم نمیشه که لیاقت دارم امسال هم تو روضه ی ابا عبدالله الحسین شرکت کنم.اصلا ها. خب بی حرف پیش دلم می خواد امسال از همه ی سالها بیشتر برم روضه و از امام حسین بخوام که از خدا برام طلب توفیق عبادت بیشتری کنند. 

اینم یه شعر از آقای قاسم رفیعا تقدیم به همه ی دوستداران اهل بیت:

 

رد پا

مشک در گوشه ای رها مانده است

اشک در چشم کربلا مانده است

پشته در پشته آتش و خون است

پشته از کشته ها به چا مانده است

این طرف ماه و آن طرف خورشید

سر جدا مانده، تن جدا مانده است

می رود کهکشان بر آن نیزه

آسمانی به زیر پا مانده است

قرن ها طی شد است و می جوشد

انتظاری که در صدا مانده است

تا  قیام قیامت موعود

رد پا، ردپا به جا مانده است

 

این هم از دوست جون جونی من 

   سلام

ایندفعه واستون از کتاب اصفهانی های شوخ و حاضر جواب در مورد زادگاهم مطلب می نویسم.امیدوارم بخونید و خوشتون بیاد:

 

اصفهان در روزگاران پیشین از شهرهای آباد و پرجمعیت ایران و پایتخت سلسله ی صفویه بوده و اینک نیز با داشتن آثار تاریخی بسیار و مردم باهوش و زیرک وصنایع دستی فراوان و جالب و زمین های کشاورزی وسیع،  از نقاط دیدنی و شهرهای بزرگ و معروف و در عین حال آباد کشور می باشد.

شادروان سید محمد علی جمال زاده خالق کتاب «یکی بود یکی نبود» و نویسنده ی معروف ایرانی که دارای آثار بسیاری در زبان پارسی است، ذاتا اصفهانی و متولد خاک پاک اصفهان بود.

این نویسنده ی خوش قریحه و با ذوق در کتاب «سر و ته یک کرباس» خود، در وصف شهر اصفهان و اصفهانی ها مطالب جالب و مفصلی دارد که من الان براتون نقل می کنم:

 

 

اصفهان و اصفهانی زاده

 

در وصف شهر اصفهان همین بس که آن را «نصف جهان» خوانده اند و در توصیف مردم آن همین قدر کافی است که به حکم قناعت پیشگی، که خصلت ممتاز آنان است در حق شهری که به راستی به صد جهان می ارزد به نصف جهان قانع گردیده اند.

حافظ که اصلیتا اصفهانی است هر چند زنده رود را آب حیات خوانده، شیراز خودشان را به از اصفهان ما دانسته اند.

البته وطن دوستی عیب نیست و ما نیز در مقام رفیع او جز اینکه بگوییم آفرین بر نظر پاک و خطا پوشش باد چاره ای نداریم.

خوشبختانه حقیقت شناسان و صاحب دلان با انصاف دیگر را در باره ی اصفهان مینو نشان ما نظر دیگر است. جمال الدین عبدالرزاق حتی در باب خاک آن فرموده:

«خرد پی توتیا خاک سپاهان برد.»

و ناصر خسرو در باره ی سنگ آن گفته:

«که دانست کافزون شود روشنایی                             

به چشم اندر از سنگ کوه سپاهان»

بزرگان دیگر نیز که با اصفهان آشنایی و سر کاری داشته اند هر یک در مدح و ستایش کلامی آورده که ورد زبان هاست.یکی گفته:

که گوید اصفهان نصف جهان است                           

 جهانی گر بود آن اصفهان است

یکی دیگر سراییده:

اصفهان نیمی از جهان گفتند                                   

 نیمی از وصف اصفهان گفتند

و دیگری فرموده:

صفاهان معنی لفظ جهان است                                

جهان لفظ است و معنی اصفهان است

شاعردیگری که دلباخته حسن طبیعت بوده جان کلام را در این دو بیت کوتاه آورده است:

لب زنده رود و نسیم بهار                                              

 لب دلستان و می خوش گوار

 

ز دل بیخ انده چنان بر کند                                              

  که بیخ ستم خنجر شهریار

و خاقانی از آن راه دور و دراز پیغام میفرستد که:

نکهت حور است یا هوای صفاهان                               

جبهت حور است یا لقای صفاهان

 

دست خضر چون نیافت چشمه دو باره                          

کرد تیمم به خاک پاک صفاهان

 

دیده ی خورشید چشم درد همی داشت                            

از حسد خاک سرمه زای صفاهان

ادامه مطلب...